Verhuizing

Hallo, tof dat je mijn blog wilt lezen!

Inmiddels ben ik verhuisd naar: www.marinaschriek.nl.

Klik op de link om verder te lezen…..

Vallende blaadjes syndroom

Dit weekend liep ik met onze twee honden door de polder, heerlijk in de zon, die zelfs warm op mijn gezicht voelde. Wandelen en hardlopen brengen me vaak inspiratie en inzichten, zo ook vandaag. Terwijl ik heerlijk in de zon liep, begon het opeens te druppelen. Echt zorgen maakte ik me niet, regen in de zon, duurt nooit lang. Ik liep daar lekker te genieten in die polder en realiseerde me dat door het uitlaten van de honden, ik nu veel meer van de natuur mee krijg dan toen we nog geen honden hadden.
Elk seizoen heeft z’n charme en wat blijkt, mensen die opgegroeid zijn met wisselende seizoenen en naar een gelijkmatiger klimaat verhuizen, missen de overgangen.

Hoe mooi is het om te zien dat na een winter, waar alles dor, kaal, koud en nat is, ogenschijnlijk op één moment de knop omgaat en de natuur in overvloed toont waartoe zij in staat is. Als een gek groeit en bloeit onze omgeving, om in de zomer haar werk te bekronen met de vruchten van al deze groeikracht. Wauw! En dan komt de herfst weer met kortere dagen, langere avonden, kleurend blad, paddestoelen en zeer wisselvallig weer. Om weer over te gaan in de winter. In diepe rust dompelt de natuur zich om weer bij te komen en op kracht te komen. En dan in het voorjaar gaat de natuur weer los….POWER!

Wat schrijf ik dat heerlijk liederlijk op. Kon je het even voelen, het genot van wisselende seizoenen?
Echt, wanneer je naar een land dichter bij de evenaar zou verhuizen zou je het missen!

Veel mensen kijken of luisteren elke dag naar het weerbericht. Waar zou een Nederlander zijn zonder een praatje over het weer. Dankbaar gespreksonderwerp, er is altijd wat te melden. Want we hebben een mening over het weer. We bespreken met elkaar wat we van het weer vinden. Of het nu stormt of windstil is, droog of nat, warm of koud, wij Nederlanders vinden het dan snel te koud, te veel regen, te warm, te veel zon, te weinig wind. Ik deed daar ook vrolijk aan mee. Gewoon uit gewoonte. En omdat ik het handig vond om in te kunnen schatten wat de meest geschikte kledingcombinatie voor die dag was.

Op de terugweg van mijn wandeling zag ik een grote donkere wolk. Ik liep met de zon in de rug en uitzicht op ‘het schip met zure appelen’, zoals mijn moeder dat noemt. Ik was voor de bui weer binnen en complimenteerde mezelf met mijn fantastische timing. Binnen heb ik kaarsjes aangestoken, een lekker muziekje opgezet en genoten van het knusse herfstgevoel.

Maar het gebeurt natuurlijk ook dat ik eruit moet terwijl het wel regent. Het valt me op dat mijn tegenzin duurt tot ik buiten sta. Zodra de stap naar buiten gezet is en we onze wandeling maken valt het me op hoe heerlijk het buiten is. Hoe prachtig is het om in een sneeuwbui te lopen in de verse sneeuw. Wanneer het regent zit er meer zuurstof in de lucht, mijn lijf reageert goed op het buiten zijn en wanneer ik stop met een mening te hebben over een onveranderlijk iets, en het gewoon neem zoals het is, merk ik dat ik me heerlijk voel.

Geen invloed
De gewoonte om te klagen over dingen waar je geen invloed op hebt, geven een machteloos gevoel en geven je het idee dat dingen je ‘overkomen’. Ik ben gestopt met weerberichten, ik kijk zelf naar de lucht en ik heb een regenpak aangeschaft en laarzen. Ik ben er klaar mee! Ik laat mijn humeur niet afhangen van het weer.

Vooral in de herfst hebben veel mensen last van ‘de vallende blaadjes’.
Heb jij moeite met de wisselingen van de natuur en beïnvloedt het je stemming, dan ben je wellicht gebaat bij tips die je helpen weer in balans te komen.
Ik stuur ze je graag toe! (klik hier voor de tips)

Marina Schriek – Schatgraver & Ontdekkingsreiziger

Brief

Keurslager.nl
Vereniging van Keurslagers
Postbus 185
3830 AD  LEUSDEN

Geachte Keurslagers,

Hierbij retourneer ik uw draagtasje dat ik onlangs vond. Ik begrijp dat u het niet zelf in de vrije natuur gedeponeerd heeft. Een van uw klanten echter wel. Nu lag uw tasje in een weiland in Hooge Zwaluwe om uw reclameboodschap aldaar te verspreiden.

Ik ben een consument die probeert bewust te consumeren. Zo ben ik me o.a. bewust geworden van het gevaar dat verbonden is aan het gebruik van plastic.

Plastic vergaat nooit. Het breekt af in hele kleine stukjes. Die stukjes zijn giftig en komen in onze natuur terecht. In ons kwetsbare ecosysteem veroorzaken deze plastic deeltjes verstoringen. Uiteindelijk komt het via de voedselketen weer op ons bord terecht.

Er is niet bekend hoe plastic ooit nog uit de natuur gehaald kan worden, daarom is het beter om af te zien van het gebruik van synthetische plastics. Gelukkig zijn er tegenwoordig bioplastics die volledig afbreekbaar zijn en als het ware composteren.

Uw tasje heeft me geïnspireerd tot een blog dat ik publiceer op www.marinaschriek.wordpress.com. Ik voeg een printje bij.

Ik begrijp best dat u niet met opzet potentieel gevaarlijke plastic tassen meegeeft aan uw cliënten, maar nu u op de hoogte bent, vraag ik u met klem om voor een variant te kiezen die ongevaarlijk is voor ons leefmilieu.

Ik ben heel erg benieuwd naar uw reactie en naar de plannen van uw vereniging om  bij te dragen aan een duurzame toekomst voor ons allemaal.

Indien u dat wilt, wil ik hier graag een keer met u over van gedachten wisselen. Ik wacht uw reactie af.

Hartelijke groeten,

Marina Schriek

Te duur

Een collega ondernemer vertelde me deze week dat hij baalde van zijn accountant. Die had geïnformeerd naar de prijzen van zijn producten en had zonder veel omhaal gezegd dat hij te duur was. Hij twijfelt nu: is mijn prijsstelling goed? Om de discussie aan te wakkeren, zei ik: “je bent juist veel te goedkoop.” Veel bedrijven en ondernemers proberen hun kosten zo laag mogelijk te houden en hun prijs zo hoog mogelijk, dan verdienen ze optimaal.

Mijn vraag is dan: voelt het goed om dat zo te doen? Je kunt je natuurlijk een bult lachen omdat jij weet dat je spul, dat een habbekrats gekost heeft, verkoopt voor de hoofdprijs. Maar wanneer je afnemer dat ook ontdekt, dan lach je niet meer, want dan ben je die klant kwijt. Bovendien, wanneer je bij het inkopen je leverancier zover uitknijpt die die geen gezonde business meer kan runnen, kun je jezelf op de borst kloppen voor je scherpe inkoopbeleid, maar raakt ergens in de keten een ander in de problemen.

Onze collectieve westerse wens voor spullen, die we graag zo goedkoop mogelijk verkrijgen; we zijn allemaal dol op aanbiedingen en kortingen, niet waar?, leidt tot excessen op andere plaatsen en op een moment dat ergens in de toekomst ligt. Ons credo lijkt vaak: wie dan leeft, wie dan zorgt. Bovendien: het is toch niet mijn verantwoordelijkheid dat bijv. koffieboeren zo weinig betaalt krijgen voor hun product dat ze ontwikkelingshulp nodig hebben om te overleven. Veel producten van alledag laten na gebruik onafbreekbare gifstoffen in ons ecosysteem achter, waardoor nu al gezondheidsproblemen ontstaan, die voor generaties na ons nog groter zullen zijn, maar we staan er zelfs niet bij stil.

Juist onze verzameldrift van spullen en onze hang naar gemak, tegen een zo laag mogelijk prijs, levert enorme problemen op. Op zoveel gebieden: gezondheid, welvaart, inkomensverdeling, milieu, mensenrechten, arbeidsomstandigheden, en ga maar door. En dan is de prijs te hoog. Ecologische producten zijn duurder, fairtrade producten ook. Voor biologisch vlees betaal je fors meer, maar is het te duur?

Je voelt je er goed bij!
Gelukkig komen er steeds meer producten op de markt waarvan de achtergrond in zijn geheel of zoveel mogelijk duurzaam is. En steeds meer mensen worden zich bewust dat hun koopbeslissing doorslaggevend is in hoe snel bedrijven duurzamer te werk zullen gaan. Er is zoveel mogelijk en geloof me, het voelt zoveel beter wanneer je er af en toe eens rekening mee houdt. En van het een komt het ander, want het werkt aanstekelijk.

Waar kun je beginnen?
Probeer producten te kopen die het milieu ontlasten, koop regionale producten. Wanneer iets toch van ver komt, let dan op dat je fairtrade koopt. Is het niet duidelijk, informeer er dan naar bij de verkoper. Graag attendeer ik jullie op het bestaan van cradle to cradle toiletpapier. Het is te koop onder de merknaam Satino Black en wordt geproduceerd door Van Houtum in Swalmen, die naast het cradle to cradle keurmerk ook een RedDot award binnengehaald heeft, chapeau!Voor bedrijven verkrijgbaar bij de groothandel en sinds kort ook bij natuurwinkels voor consumenten. Een prachtig voorbeeld dat het zeker mogelijk is om duurzaam te produceren! Vraag er naar!

Wil je meer weten en ook bewuster met je eigen leefomgeving omgaan? Bezoek een CleanDrinks editie in jouw omgeving. Op www.cleandrinks.com vind je de agenda. Op 24 november a.s. is de volgende editie in Breda. Zet ‘m in je agenda en meld je even aan op de site. Ik zal er zijn en ontmoet je graag!

Marina Schriek – Schatgraver & Ontdekkingsreiziger

Taboe op ziekteverzuim

Als ondernemer richt ik me op bedrijven die gezondere medewerkers willen. Dat vind ik belangrijk en ik word weleens gevraagd er iets over te vertellen. Laatst sprak ik voor een groep ondernemers en één meneer reageerde bijzonder afwijzend. “Je verhaal klinkt heel mooi, maar in de praktijk werkt het echt niet zo. Wat ik wel niet meegemaakt heb met mijn mensen. Dat wil je niet weten, maar dan zou je wel anders praten.”

Die reactie krijg ik wel vaker. Logisch want voor veel werkgevers is ziekteverzuim een grote kostenpost die ‘pijn’ doet.

Mijn vraag is: waarom ga je niet aan de slag gaat met die ‘pijn’. Want inperken van je ziektekosten scheelt je direct veel geld.

Over het taboe en de zwarte doos…

Er heerst een soort taboe op ziekteverzuim. Werkgevers hebben het gevoel er weinig vat op te hebben. Je kunt en mag je niet bemoeien met het privéleven van deze mensen, dus je kunt niets doen buiten het reguliere: een zo prettig mogelijk werkklimaat scheppen, rekening houden met de wensen en behoeftes van medewerkers en zijn ze ziek, dan is daar de arbodienst. Je belt zelf nog een keer om ze een hart onder de riem te steken en verder is het een soort zwarte doos. Je staat langs de lijn en kunt alleen afwachten.

De bedrijfscultuur is van grote invloed op de beleving van ziekteverzuim.

Is er ruimte voor medewerkers om ziek te zijn of worden ze er op aangekeken.

Dat klinkt misschien wat vreemd, want hoe kun je iemand nou aankijken op ziekte. Toch komt dit veel voor. Bijvoorbeeld door collega’s of managers die persoonlijk last hebben van het verzuim. Vaak vellen ze al snel een oordeel en dat voelt de persoon in kwestie maar al te goed aan.

Zo ook bij de ondernemer uit mijn voorbeeld. Wanneer iemand ziek werd, vond hij dat in de meeste gevallen maar aanstellerij. Hij blijft zelf toch ook niet thuis. En hij had ook sterk het gevoel dat mensen helemaal niet hun best deden om zo snel mogelijk terug te keren op de werkvloer. Elke ziekmelding bekeek hij wantrouwend en hij deed er nogal schamper over.

Voor hem was personeel een noodzakelijk kwaad, een enorme kostenpost en hij wilde graag zo veel mogelijk waar voor zijn geld. Tja, als je mensen zo benadert, creëer je een bedrijfscultuur waar achterdocht en wantrouwen de boventoon voeren.

Deze meneer stond niet open voor mijn suggesties en blijft wantrouwig naar zieke medewerkers. En dat brengt me bij het sleutelelement in mijn aanpak van ziekteverzuim: VERTROUWEN.
Het voelt fijn wanneer mensen om je heen je vertrouwen. Het maakt ook dat je hun vertrouwen graag waar wil maken. Het is mooi om vol vertrouwen je leven te leiden.

Ook in je bedrijfsvoering is vertrouwen één van de belangrijkste elementen. Door vertrouwen een sleutelelement te maken in jouw bedrijfsprotocol voor ziekteverzuim, kun je enorm veel voordeel behalen.

Ik deel graag mijn tien beste tips om ziekteverzuim te verlagen met je. Klik op deze link, dan stuur ik ze je toe! http://bit.ly/StuurTips

Marina Schriek – Schatgraver & Ontdekkingsreiziger