Verhuizing

Hallo, tof dat je mijn blog wilt lezen!

Inmiddels ben ik verhuisd naar: www.marinaschriek.nl.

Klik op de link om verder te lezen…..

Uitwisseling met de Keurslagers

Verzonden: donderdag 28 oktober 2010 15:58
Aan: info@deopening.nl
Onderwerp: Betreft: schijven 11 oktober; Keurslager draagtas

De Opening
t.a.v.: Marina Schriek

Betreft: schijven 11 oktober; Keurslager draagtas

Geachte Marina Schriek,

Allereerst dank voor uw schrijven en goed te horen van u steeds meer maatschappelijke bewustzijn. Ook de Vereniging van Keurslagers richt zich daar vol op.

In uw brief vraagt u naar “de plannen van de vereniging om bij te dragen aan een duurzame toekomst voor ons allemaal.

Voor uw perspectief is het belangrijk te weten dat de verenigingstructuur van onze organisatie zijn beperkingen heeft als het gaat om collectieve afspraken en inkoop. Een voorbeeld: de vereniging kan en mag niet bepalen waar zijn leden in moeten kopen.

Desondanks worden er zeker diverse acties en activiteiten ontwikkeld op gebied van maatschappelijk ondernemen:
Zo heeft de vereniging van begin af aan (al zo`n 12 jaar) veel geïnvesteerd in het Milieukeur varkensvlees  wat op dit moment ook breed wordt uitgerold in de Supermarkt. De vereniging heeft tot begin 2010 daarvoor een project gedraaid i.s.m. Solidaridad en Stichting Natuur en Milieu en Stichting Milieukeur. De informatie en het resultaat heb ik aan deze brief toegevoegd en kijk ook eens op http://www.meerhartvoordewereld.nl/

Verder zijn we binnen de formule zeer druk met de ontwikkeling van een veelomvattend MVO programma waarbij de leden diverse instrumenten aangeboden worden om maatschappelijk verantwoord te ondernemen. Hier zal ook een beoordeling- en beloning systeem aan gekoppeld worden. Verpakking is in dit programma uiteraard een belangrijk onderdeel.

De verenging heeft voor deze ontwikkelingen specialisme in huis genomen in de vorm van een medewerker die zich helemaal zal toeleggen op de ontwikkeling, uitrol en doorontwikkeling van het MVO programma. Dit zal ook met input van belanghebbende NGO`s gebeuren. MVO beidt namelijk voor de kleine versspecialist ook heel veel kansen. Het bewustzijn wordt vanuit de vereniging steeds meer gestimuleerd wat ook zijn resultaten oplevert.
Kortom de vereniging is volop bezig en investeert steeds meer in MVO.

Ik hoop u hiermee enigszins een beeld te hebben gegeven hoe de Vereniging van Keurslagers en zijn leden zich inzetten op gebied van MVO.

Vriendelijke groeten

Vereniging van Keurslagers

Ronald Hoevenaars
Formule manager

Vallende blaadjes syndroom

Dit weekend liep ik met onze twee honden door de polder, heerlijk in de zon, die zelfs warm op mijn gezicht voelde. Wandelen en hardlopen brengen me vaak inspiratie en inzichten, zo ook vandaag. Terwijl ik heerlijk in de zon liep, begon het opeens te druppelen. Echt zorgen maakte ik me niet, regen in de zon, duurt nooit lang. Ik liep daar lekker te genieten in die polder en realiseerde me dat door het uitlaten van de honden, ik nu veel meer van de natuur mee krijg dan toen we nog geen honden hadden.
Elk seizoen heeft z’n charme en wat blijkt, mensen die opgegroeid zijn met wisselende seizoenen en naar een gelijkmatiger klimaat verhuizen, missen de overgangen.

Hoe mooi is het om te zien dat na een winter, waar alles dor, kaal, koud en nat is, ogenschijnlijk op één moment de knop omgaat en de natuur in overvloed toont waartoe zij in staat is. Als een gek groeit en bloeit onze omgeving, om in de zomer haar werk te bekronen met de vruchten van al deze groeikracht. Wauw! En dan komt de herfst weer met kortere dagen, langere avonden, kleurend blad, paddestoelen en zeer wisselvallig weer. Om weer over te gaan in de winter. In diepe rust dompelt de natuur zich om weer bij te komen en op kracht te komen. En dan in het voorjaar gaat de natuur weer los….POWER!

Wat schrijf ik dat heerlijk liederlijk op. Kon je het even voelen, het genot van wisselende seizoenen?
Echt, wanneer je naar een land dichter bij de evenaar zou verhuizen zou je het missen!

Veel mensen kijken of luisteren elke dag naar het weerbericht. Waar zou een Nederlander zijn zonder een praatje over het weer. Dankbaar gespreksonderwerp, er is altijd wat te melden. Want we hebben een mening over het weer. We bespreken met elkaar wat we van het weer vinden. Of het nu stormt of windstil is, droog of nat, warm of koud, wij Nederlanders vinden het dan snel te koud, te veel regen, te warm, te veel zon, te weinig wind. Ik deed daar ook vrolijk aan mee. Gewoon uit gewoonte. En omdat ik het handig vond om in te kunnen schatten wat de meest geschikte kledingcombinatie voor die dag was.

Op de terugweg van mijn wandeling zag ik een grote donkere wolk. Ik liep met de zon in de rug en uitzicht op ‘het schip met zure appelen’, zoals mijn moeder dat noemt. Ik was voor de bui weer binnen en complimenteerde mezelf met mijn fantastische timing. Binnen heb ik kaarsjes aangestoken, een lekker muziekje opgezet en genoten van het knusse herfstgevoel.

Maar het gebeurt natuurlijk ook dat ik eruit moet terwijl het wel regent. Het valt me op dat mijn tegenzin duurt tot ik buiten sta. Zodra de stap naar buiten gezet is en we onze wandeling maken valt het me op hoe heerlijk het buiten is. Hoe prachtig is het om in een sneeuwbui te lopen in de verse sneeuw. Wanneer het regent zit er meer zuurstof in de lucht, mijn lijf reageert goed op het buiten zijn en wanneer ik stop met een mening te hebben over een onveranderlijk iets, en het gewoon neem zoals het is, merk ik dat ik me heerlijk voel.

Geen invloed
De gewoonte om te klagen over dingen waar je geen invloed op hebt, geven een machteloos gevoel en geven je het idee dat dingen je ‘overkomen’. Ik ben gestopt met weerberichten, ik kijk zelf naar de lucht en ik heb een regenpak aangeschaft en laarzen. Ik ben er klaar mee! Ik laat mijn humeur niet afhangen van het weer.

Vooral in de herfst hebben veel mensen last van ‘de vallende blaadjes’.
Heb jij moeite met de wisselingen van de natuur en beïnvloedt het je stemming, dan ben je wellicht gebaat bij tips die je helpen weer in balans te komen.
Ik stuur ze je graag toe! (klik hier voor de tips)

Marina Schriek – Schatgraver & Ontdekkingsreiziger

Brief

Keurslager.nl
Vereniging van Keurslagers
Postbus 185
3830 AD  LEUSDEN

Geachte Keurslagers,

Hierbij retourneer ik uw draagtasje dat ik onlangs vond. Ik begrijp dat u het niet zelf in de vrije natuur gedeponeerd heeft. Een van uw klanten echter wel. Nu lag uw tasje in een weiland in Hooge Zwaluwe om uw reclameboodschap aldaar te verspreiden.

Ik ben een consument die probeert bewust te consumeren. Zo ben ik me o.a. bewust geworden van het gevaar dat verbonden is aan het gebruik van plastic.

Plastic vergaat nooit. Het breekt af in hele kleine stukjes. Die stukjes zijn giftig en komen in onze natuur terecht. In ons kwetsbare ecosysteem veroorzaken deze plastic deeltjes verstoringen. Uiteindelijk komt het via de voedselketen weer op ons bord terecht.

Er is niet bekend hoe plastic ooit nog uit de natuur gehaald kan worden, daarom is het beter om af te zien van het gebruik van synthetische plastics. Gelukkig zijn er tegenwoordig bioplastics die volledig afbreekbaar zijn en als het ware composteren.

Uw tasje heeft me geïnspireerd tot een blog dat ik publiceer op www.marinaschriek.wordpress.com. Ik voeg een printje bij.

Ik begrijp best dat u niet met opzet potentieel gevaarlijke plastic tassen meegeeft aan uw cliënten, maar nu u op de hoogte bent, vraag ik u met klem om voor een variant te kiezen die ongevaarlijk is voor ons leefmilieu.

Ik ben heel erg benieuwd naar uw reactie en naar de plannen van uw vereniging om  bij te dragen aan een duurzame toekomst voor ons allemaal.

Indien u dat wilt, wil ik hier graag een keer met u over van gedachten wisselen. Ik wacht uw reactie af.

Hartelijke groeten,

Marina Schriek

Te duur

Een collega ondernemer vertelde me deze week dat hij baalde van zijn accountant. Die had geïnformeerd naar de prijzen van zijn producten en had zonder veel omhaal gezegd dat hij te duur was. Hij twijfelt nu: is mijn prijsstelling goed? Om de discussie aan te wakkeren, zei ik: “je bent juist veel te goedkoop.” Veel bedrijven en ondernemers proberen hun kosten zo laag mogelijk te houden en hun prijs zo hoog mogelijk, dan verdienen ze optimaal.

Mijn vraag is dan: voelt het goed om dat zo te doen? Je kunt je natuurlijk een bult lachen omdat jij weet dat je spul, dat een habbekrats gekost heeft, verkoopt voor de hoofdprijs. Maar wanneer je afnemer dat ook ontdekt, dan lach je niet meer, want dan ben je die klant kwijt. Bovendien, wanneer je bij het inkopen je leverancier zover uitknijpt die die geen gezonde business meer kan runnen, kun je jezelf op de borst kloppen voor je scherpe inkoopbeleid, maar raakt ergens in de keten een ander in de problemen.

Onze collectieve westerse wens voor spullen, die we graag zo goedkoop mogelijk verkrijgen; we zijn allemaal dol op aanbiedingen en kortingen, niet waar?, leidt tot excessen op andere plaatsen en op een moment dat ergens in de toekomst ligt. Ons credo lijkt vaak: wie dan leeft, wie dan zorgt. Bovendien: het is toch niet mijn verantwoordelijkheid dat bijv. koffieboeren zo weinig betaalt krijgen voor hun product dat ze ontwikkelingshulp nodig hebben om te overleven. Veel producten van alledag laten na gebruik onafbreekbare gifstoffen in ons ecosysteem achter, waardoor nu al gezondheidsproblemen ontstaan, die voor generaties na ons nog groter zullen zijn, maar we staan er zelfs niet bij stil.

Juist onze verzameldrift van spullen en onze hang naar gemak, tegen een zo laag mogelijk prijs, levert enorme problemen op. Op zoveel gebieden: gezondheid, welvaart, inkomensverdeling, milieu, mensenrechten, arbeidsomstandigheden, en ga maar door. En dan is de prijs te hoog. Ecologische producten zijn duurder, fairtrade producten ook. Voor biologisch vlees betaal je fors meer, maar is het te duur?

Je voelt je er goed bij!
Gelukkig komen er steeds meer producten op de markt waarvan de achtergrond in zijn geheel of zoveel mogelijk duurzaam is. En steeds meer mensen worden zich bewust dat hun koopbeslissing doorslaggevend is in hoe snel bedrijven duurzamer te werk zullen gaan. Er is zoveel mogelijk en geloof me, het voelt zoveel beter wanneer je er af en toe eens rekening mee houdt. En van het een komt het ander, want het werkt aanstekelijk.

Waar kun je beginnen?
Probeer producten te kopen die het milieu ontlasten, koop regionale producten. Wanneer iets toch van ver komt, let dan op dat je fairtrade koopt. Is het niet duidelijk, informeer er dan naar bij de verkoper. Graag attendeer ik jullie op het bestaan van cradle to cradle toiletpapier. Het is te koop onder de merknaam Satino Black en wordt geproduceerd door Van Houtum in Swalmen, die naast het cradle to cradle keurmerk ook een RedDot award binnengehaald heeft, chapeau!Voor bedrijven verkrijgbaar bij de groothandel en sinds kort ook bij natuurwinkels voor consumenten. Een prachtig voorbeeld dat het zeker mogelijk is om duurzaam te produceren! Vraag er naar!

Wil je meer weten en ook bewuster met je eigen leefomgeving omgaan? Bezoek een CleanDrinks editie in jouw omgeving. Op www.cleandrinks.com vind je de agenda. Op 24 november a.s. is de volgende editie in Breda. Zet ‘m in je agenda en meld je even aan op de site. Ik zal er zijn en ontmoet je graag!

Marina Schriek – Schatgraver & Ontdekkingsreiziger

Mooie dag

Ik ben deze dag en meteen ook deze week extreem goed begonnen! Ik ben vroeg opgestaan en ik ben gaan hardlopen. Een klein herstelloopje na de 10 kilometer die ik afgelopen zaterdag liep tijdens de ganzenvenloop in Galder. Wat een superbegin van de dag en wat een prachtige beloning kreeg ik voor mijn vroege inspanningen.

De zon scheen volop en ik genoot van dauw op het gras, damp en zonlicht op het water, waterhoentjes, ganzen, een paar futen en zelfs twee mooie buizerds die precies in mijn gezichtsveld rondvlogen. Heerlijk!

Tot het plastic tasje

In de wei lag een plastic tasje. Ik dacht ‘zal ik het oprapen?’. Maar er ligt wel vaker rommel langs de weg en moest ik dat allemaal oprapen, dan kon ik beter gaan wandelen dan gaan hardlopen. Wie zou dat tasje hebben laten vallen? Zouden ze het hier op het fietspad weggegooid hebben of komt het vanuit het dorp hierheen gewaaid.

Zou diegene die het liet vallen weten dat plastic niet vergaat. Dat plastic uiteenvalt in hele kleine stukjes die giftig zijn en omdat ze zo klein zijn als vanzelf in ons ecosysteem terecht komen en dat het zo weer in onze voeding belandt? Maar nu mèt aangehechte chemische verbindingen, die giftig zijn voor ons lichaam? (zie ook mijn blog van 23 augustus)

Onwetendheid

Veel mensen denken niet na bij de gevolgen van hun acties. Wat maakt het uit dat plastic zakjes vaak in de zee terecht komen en daar mogelijk een vogel of een zeehond verstikken, en gifstoffen brengen in de oceanen. Het zal toch wel meevallen… Als het echt zo slecht is, zou de overheid het toch verbieden?!

Is dat zo, kun en mag je daarop rekenen?

Hoeveel mensen gaan na of wat er te koop is echt wel goed voor je is en of de huidige oplossingen, wel de oplossingen zijn die ons een veilige en gezonde toekomst garanderen.

We gaan er gemakshalve van uit dat het wel goed zit en dat de overheid het voortouw neemt voor onze veiligheid. Dat ontwikkelingen op de voet gevolgd worden, dat wat voorhanden is, ook bewezen veilig is. Dat onveilige methoden verplicht vervangen worden door veilige oplossingen. Is dat ook zo?

Wolken

Ik rende nog steeds blij rond in de vrije natuur, maar inmiddels kreeg die heerlijke morgenzon concurrentie van een flink grijs wolkendek. Geen toeval, mijn blije gevoel concurreerde met mijn piekergedachten over plastic in de natuur, gevolgen en mogelijke oplossingen.

Onlangs kwam ik in contact met Hans van Weenen, milieutechnicus, verbonden aan de Universiteit van Amsterdam en lector Duurzaam Ondernemen aan de Hogeschool Windesheim in Zwolle. Hans verdiept zich al ruim 40 jaar in deze materie en pleit voor het oprichten van een UNEP* panel Global Plastic. GOED IDEE!

Wanneer beginnen we? Neemt de nederlandse politiek het voortouw? Zullen we het gewoon eens doen!

Slaap lekker

Die oplossing voor de plastic berg in de oceaan komt er heus wel, laten we daar vanuit gaan. Wat kun jij nu doen? Denk na over je eigen plastic gebruik. Waar je kunt, kies voor alternatieven en praat over jouw bewuste keuzes. De kracht van de consument is zeer dwingend. Laat weten dat je gifvrij boodschappen wil doen en voeg waar je kunt de daad bij het woord. Dat voelt ook lekker. Kiezen voor je eigen gezondheid, nu en op de lange termijn!

Gewoon doen!

Marina Schriek – Schatgraver & Ontdekkingsreiziger

*UNEP, United Nations Environment Programme, http://www.unep.org/

Lees ook ‘Oceaan vol plastic troep’, de Volkskrant 26-7-2008, http://bit.ly/1Volkskrant

Kijk naar ‘Story of Stuff’ van  Annie Leonard over de levenscyclus van al onze spullen: http://bit.ly/sstuffstory.

Of check deze mini documentaire over het leven van een plastic tasje http://bit.ly/plastictas.

Mijn pleidooi voor een oplossing heb ik ingediend als ‘Challenge‘ voor TEDx Amsterdam op 30 november a.s.

Taboe op ziekteverzuim

Als ondernemer richt ik me op bedrijven die gezondere medewerkers willen. Dat vind ik belangrijk en ik word weleens gevraagd er iets over te vertellen. Laatst sprak ik voor een groep ondernemers en één meneer reageerde bijzonder afwijzend. “Je verhaal klinkt heel mooi, maar in de praktijk werkt het echt niet zo. Wat ik wel niet meegemaakt heb met mijn mensen. Dat wil je niet weten, maar dan zou je wel anders praten.”

Die reactie krijg ik wel vaker. Logisch want voor veel werkgevers is ziekteverzuim een grote kostenpost die ‘pijn’ doet.

Mijn vraag is: waarom ga je niet aan de slag gaat met die ‘pijn’. Want inperken van je ziektekosten scheelt je direct veel geld.

Over het taboe en de zwarte doos…

Er heerst een soort taboe op ziekteverzuim. Werkgevers hebben het gevoel er weinig vat op te hebben. Je kunt en mag je niet bemoeien met het privéleven van deze mensen, dus je kunt niets doen buiten het reguliere: een zo prettig mogelijk werkklimaat scheppen, rekening houden met de wensen en behoeftes van medewerkers en zijn ze ziek, dan is daar de arbodienst. Je belt zelf nog een keer om ze een hart onder de riem te steken en verder is het een soort zwarte doos. Je staat langs de lijn en kunt alleen afwachten.

De bedrijfscultuur is van grote invloed op de beleving van ziekteverzuim.

Is er ruimte voor medewerkers om ziek te zijn of worden ze er op aangekeken.

Dat klinkt misschien wat vreemd, want hoe kun je iemand nou aankijken op ziekte. Toch komt dit veel voor. Bijvoorbeeld door collega’s of managers die persoonlijk last hebben van het verzuim. Vaak vellen ze al snel een oordeel en dat voelt de persoon in kwestie maar al te goed aan.

Zo ook bij de ondernemer uit mijn voorbeeld. Wanneer iemand ziek werd, vond hij dat in de meeste gevallen maar aanstellerij. Hij blijft zelf toch ook niet thuis. En hij had ook sterk het gevoel dat mensen helemaal niet hun best deden om zo snel mogelijk terug te keren op de werkvloer. Elke ziekmelding bekeek hij wantrouwend en hij deed er nogal schamper over.

Voor hem was personeel een noodzakelijk kwaad, een enorme kostenpost en hij wilde graag zo veel mogelijk waar voor zijn geld. Tja, als je mensen zo benadert, creëer je een bedrijfscultuur waar achterdocht en wantrouwen de boventoon voeren.

Deze meneer stond niet open voor mijn suggesties en blijft wantrouwig naar zieke medewerkers. En dat brengt me bij het sleutelelement in mijn aanpak van ziekteverzuim: VERTROUWEN.
Het voelt fijn wanneer mensen om je heen je vertrouwen. Het maakt ook dat je hun vertrouwen graag waar wil maken. Het is mooi om vol vertrouwen je leven te leiden.

Ook in je bedrijfsvoering is vertrouwen één van de belangrijkste elementen. Door vertrouwen een sleutelelement te maken in jouw bedrijfsprotocol voor ziekteverzuim, kun je enorm veel voordeel behalen.

Ik deel graag mijn tien beste tips om ziekteverzuim te verlagen met je. Klik op deze link, dan stuur ik ze je toe! http://bit.ly/StuurTips

Marina Schriek – Schatgraver & Ontdekkingsreiziger

Waar een klein land groot in is…

Ik ben geen historicus, maar weet wel waar Nederland beroemd om is. Onze molens, de dijken, klompen, Hansje, kortom: watermanagement!

We staan bekend als een tolerant land, je kunt hier openlijk voor je seksuele geaardheid uitkomen en je mag drugs gebruiken. Geen land zo liberaal als Nederland en we hebben het goed hier. We hebben een uitgebreid sociaal systeem, medische zorg en scholing voor iedereen. Hoewel…..tegenwoordig valt het allemaal wel mee. Tegenwoordig zijn we gewoon MIDDELMAAT. Ooit waren we goed bezig. Nederlanders oogstten bewondering over de hele wereld. Een land om trots op te zijn. Maar is dat nog steeds zo?

Op dit moment staat onze wereld voor grote uitdagingen op velerlei gebied. Denk maar aan de milieuproblematiek m.b.t. afnemende biodiversiteit, luchtverontreiniging, vervuild water, afval, noem maar op.

Een groot probleem is plastic (zie ook mijn blog van 20 augustus jl.). Het komt in het milieu terecht en in de Stille Oceaan drijft, in een gebied 40 x zo groot als Nederland, plastic afval rond. Niemand voelt zich verantwoordelijk voor deze afvalberg en niemand wil zich eraan branden. Zolang niemand iets doet, groeit de berg en wordt het probleem groter.

Kan Nederland wéér groot zijn?

Wat als we het bedrag dat Nederland uitgeeft aan ontwikkelingshulp inzetten om deze plastic berg op te ruimen? Met € 4,7 miljard per jaar komen we heel ver. We zouden wellicht een paar jaar bezig zijn, maar de deltawerken en al onze polders waren er ook niet in één jaar.

Nee, ik ben niet gek.

Het geld voor ontwikkelingshulp komt zo ten goede aan iedereen in de hele wereld, onszelf inclusief. Nederland heeft de kennis in huis om een haalbare oplossing te vinden. Dit mega-project creëert banen voor ons bedrijfsleven. Door de Plastic Soep op te ruimen, zetten we Nederland goed op de kaart en tegelijkertijd zetten we bewustwording op gang. Niet alleen in Nederland maar wereldwijd. Nu al zijn er enkele landen met een verbod of heffing op plastic tasjes. Meer en meer overheden zullen hun verantwoordelijkheid oppakken en wettelijke maatregelen treffen. Ook consumenten zullen bewustere keuzes maken en zo fabrikanten aansporen om alternatieve grondstoffen te kiezen. Dus, geen aanwas meer van nieuw plastic in de oceaan én we zoeken en vinden een manier om de troep op te ruimen.

Bijvoorbeeld door ‘cradle to cradle’ guru Michael Braungart te vragen hoe we al dat plastic op een verantwoorde en milieuvriendelijke manier kunnen verwerken. Ik stel me zo voor dat dat dan gebeurt in landen waar ons afval aanspoelt. Men kan daar het werk goed gebruiken. Op deze manier krijgen zij banen om zelf een duurzame toekomst te creëren.

En zo laten we wederom zien waar een klein land groot in kan zijn.

Vind jij dit ook een goed idee? Laat het me weten en verspreid het idee. Samen lukt het ons wèl!

Marina Schriek – Schatgraver & Ontdekkingsreiziger

Meer informatie vind je op:

• Llink, de Vlinderrevolutie: http://player.omroep.nl/?aflID=11270150&start=00:00:00
• Plastic Soep van Jesse Goossens, uitgeverij Lemniscaat. ISBN 978 90 477 0177 4.
• TedTalk van Capt. Charles Moore http://www.youtube.com/watch?v=FrAShtolieg
• YouTube: http://www.youtube.com/watch?v=y5y1W5xduiE

Plastic Soep!

Ik weet niet eens meer hoe het begonnen is. De afgelopen weken kwamen allerlei puzzelstukjes voorbij en die beginnen in elkaar te passen. Ik lig er wakker van en daar heb ik me toch een hekel aan! Het gebeurt ook alleen wanneer iets, me écht raakt.

…..en nu lig ik wakker. Ik lig wakker van de ‘Great Pacific Garbadge Patch’ a.k.a. ‘Plastic Soup’.

Het schijnt dat iedereen al van het bestaan ervan weet. Er zijn filmpjes over op YouTube, LLink bracht het op TV, het heeft in de krant gestaan en in 2009 heeft Jesse Goossens er een boek over geschreven. Hoe dan ook, ik wist het echt niet. MAAR, nu weet ik het wel en….. ik lig er wakker van.

Wist jij het ook nog niet, dan leg ik het kort uit: midden in de Stille Oceaan drijft een grote afvalbelt van plastic afval over een gebied dat men schat op 2 x de omvang van de staat Texas*. Door de stromingen van wereldzeeën die hier samen komen, drijft plastic afval van over de wereld, hier naar toe en verzamelt zich. Met hele nare gevolgen. Dieren stikken erin of zien het aan voor voedsel en verstoppen zo hun spijsverteringskanaal. Het plastic blijft ronddobberen en breekt in steeds kleinere stukjes en mengt zich met het van nature aanwezige plankton. Er drijft daar op die plek, 6x meer plastic dan plankton. Daarom noemen ze het ‘de plastic soep’.

Oceaan vervuilt, je eigen lijf vervuilt…

Jeetje, plastic soep in de oceaan. Het merendeel van onze wereldbol bestaat uit oceaan. En daar drijft nu plastic in dat dit ecosysteem vervuilt en bedreigt. Dat kan toch niet!

Ik houd niet van doemdenken, maar in plastic zitten pcb’s, ftalaten, en weet ik al niet wat, wat hartstikke giftig is en niet afbreekt. Het blijft dus in het ecosysteem en komt in de voedsel-keten en op ons eigen bord. Al 20 jaar vinden onderzoekers geen moedermelk meer zonder giftige stoffen. Ja, ook jij en ik hebben het in ons lijf, zelfs wanneer we ons best doen om het te vermijden en heel heel héél gezond leven.

Ik wil dat niet en jij vast ook niet. Ik begin met voortaan zelf een tas mee te nemen naar de winkel en ga bij het shoppen opletten op verpakkingen. Liever een product uit een glazen fles, dan uit plastic. Gelukkig is er in veel gemeenten in Nederland al een mogelijkheid om plastic gescheiden in te leveren voor recycling. Dat doe ik dus ook……

Ik ben me rot geschrokken!

Nu ik er meer over nadenk lijkt het me onbegonnen werk, leven zonder plastic! Plastic is zo verweven in ons leven, kunnen we zonder? Vast niet, maar ik kan wel ‘overbodig’ plastic gebruik voorkomen, door andere keuzes te maken. Ik ga het doen, want ik ben me rot geschrokken van deze plastic berg. Daar wil ik niet aan bijdragen! Jij toch ook niet?

Marina Schriek – Schatgraver & Ontdekkingsreiziger

Meer informatie vind je op:

• Llink, de Vlinderrevolutie: http://player.omroep.nl/?aflID=11270150&start=00:00:00
• Plastic Soep van Jesse Goossens, uitgeverij Lemniscaat. ISBN 978 90 477 0177 4.
• TedTalk van Capt. Charles Moore http://www.youtube.com/watch?v=FrAShtolieg
• YouTube: http://www.youtube.com/watch?v=y5y1W5xduiE

*ong. 40x de grootte van Nederland

Honing aan m’n kont

Hoe is het mogelijk? Hoe haal ik het in mijn hoofd! Mijn tweede blog gaat over AAMBEIEN. Ik wil graag een lezerspubliek creëren en het enige wat in me opkomt is dit?! Nou ja, als ik er mee bezig ben is de kans groot dat anderen er ook mee bezig zijn en dit is natuurlijk meteen de proef op de som: Heb ik honing aan m’n kont? Lezen jullie mijn blog?

Zuslief is net bevallen van haar eerste kind. Ik helemaal in katzwijm voor zo’n klein kereltje, ja, het is een prachtige knul. En veel bewondering voor mijn zus vanwege haar zwangerschap. Een 9-ponder eruit persen is niet niks. Dat blijkt. Ik probeer een beetje te helpen. Fruit mee naar het ziekenhuis, complimentjes voor moeder en vader, mijn neef bewonderen en na de eerste paar dagen ook een beetje praktisch meedenken. “Ik sta bij de Hema, heb je nog iets nodig?”. Een uur later belt ze me op. “Jij wilde me toch helpen, nou, ik heb na de bevalling zo’n last van aambeien.” Dat ken ik, ik heb het al eens eerder uitgezocht voor een collega, toen ik net met mijn studie natuurgeneeskunde begon. Niets bewaard natuurlijk, dus ik buig me opnieuw over de materie.

Ik heb zelf ook regelmatig last van aambeien en dat was al zo toen ik nog thuis woonde. Toen gebruikte ik Spertie, bestaat dat nog? En ik merkte dat dat wel een paar keer helpt, maar niet toen ik het langer gebruikte. Voor de aambeien althans, het schijnt dat modellen Spertie gebruiken om wallen onder hun ogen te laten verdwijnen. Maar goed, daar ben ik mee gestopt en ik had me bij mijn aambeien neergelegd. Tot mijn zus belde.

Wat kun je doen. Om te zorgen dat constipatie de boel niet verergert, kun je psylliumvezels gebruiken. Dit reguleert de massa in je darmen. Dus ook te gebruiken bij teveel vocht in de ontlasting. Psylliumvezels zijn o.a. verkrijgbaar onder de merknaam ColonClean. (aanrader!)

En nou komt het. Ik heb voor mijn zus een zalfje gemaakt van honing met essentiële olie van rozemarijn en een massageolie van st.janskruidolie met cipres olie.

De honing gaat er ‘s nachts op, kan ‘ie lekker intrekken. ‘s ochtends wassen, heel heel goed afdrogen en dan zachtjes masseren met een klein beetje olie.

Ik was natuurlijk reuze benieuwd hoe het zou werken en heb voor mezelf ook het recept bereid. Wat denk je: als sneeuw voor de zon zijn ze verdwenen.

🙂 Uiteraard gebruikte ik biologische, koudgeslingerde honing!

Wil je het ook proberen, mail me dan voor het recept. Vind je dat lastig of heb je het te druk, je kunt de zalf met de olie bij mij bestellen, dan heb jij ook honing aan je kont!!

Marina Schriek – Schatgraver & Ontdekkingsreiziger

Voor de volledigheid moet ik erbij vermelden dat je aambeien kunt hebben door verschillende oorzaken en dat het verstandig is je arts te raadplegen. Uitgebreide informatie en achtergronden vond ik in dit artikel: http://robwillemse.nl/homeopathie/artikelen/artikel34_aambeien.html.